Biography
A native from the region of Montpellier, he met with the sea at an early age and became a diving instructor at his majority. Naturally, his university studies concerned benthic ecology (fauna and flora that lives on the seabed). At 25 he completed his studies in discovering a new species of fish to the western Mediterranean, “Le Gobie d’Andromède”…
As an underwater photographer, he is the youngest to be awarded with the Gold Diver at the Festival International de l’Image Sous Marine in Marseille. And the only one to have obtained it three times. He has published portfolios in major magazines of French and foreign press (Science, Paris-Match, Figaro Magazine, Ça m’intéresse, VSD, National Geographic, Daily Mail, Stern, View, Corriere Magazine, Terres Sauvages, Sciences & Vie, etc.). In August 2009, he celebrated his 100th page in Paris Match and today he has nearly 150, a record for underwater photos.
Being a professional diver he was a precursor in using since 1999 a brand new diving equipment, an electronically controlled mixing closed circuit rebreather, which offers revolutionary perspectives of underwater exploration to dive deeper and longer.
He appears on French television, as a scientific advisor in the marine environment for the TV show Ushuaia Nature, alongside with the famous globetrotter Nicolas Hulot.
In 2000 he founded with Pierre Descamp, his friend from university, the Association L’Oeil d’Andromède, aimed to reconcile the Oceanology Study and enhancement of the marine environment which will lead to the creation of the company Andromède Oceanology in 2008.
With this knowledge in deep diving he led in May 2009 a confidential expedition to South Africa to realize an old dream … In January 2010 he returned there with his team and succeeds, always scuba diving, in bringing the very first photographs of the Coelacanth, the famous fish “fossil”, the biggest zoological discovery of the twentieth century that was believed extinct for 65 million years, only filmed by robots or submarines. This world premiere has been the subject of a special Ushuaia Nature in late 2010 and these photos were published by major magazines of the international press (including National Geographic USA in March 2011).
In January 2013 he received the international prize Hans Hass Award which recognizes men and women who have completed unprecedented diving exploration projects, scientific and artistic, and whose career is likely to create vocations among young people.
In April and May 2013, with the financial support of Manufacture de Haute Horlogerie Blancpain, Laurent and his team returned to the Coelacanth with a scientific mission along with the National Museum of Natural History of Paris. Never before scientific protocols had been set up by divers at such depths, between 120 and 145 m. This adventure also produced a film of 90 minutes in prime time for the Arte television, France 2 channel, and already awarded three grand prizes in international festivals.
In January 2014 Laurent published his last book Gombessa, the only photographic collection about the Coelacanth. He presents his best images, the images of the mythical fish and its environment; and tells the story and the twists of an adventure that lasted five years.
In June 2014 Blancpain renewed its trust allowing Laurent to realize the expedition Gombessa 2 “The Grouper Mystery of Fakarava.” With a triple challenge like the Coelacanth: a scientific mystery around the gathering of groupers, unique pictures using the techniques of slow motion to freeze the reproductive and predation behaviors, too fast to the naked human eye, and a diving challenge with 24 hours immersion record at more than 20 m depth. This adventure is a 90-minute film for Arte, which was broadcasted on 11 July 2015 in prime time.
From October to late December 2015 Laurent and his team travelled to Antarctica again with the support of Blancpain, along with another photographer, Vincent Munier, as part of a project initiated by director Luc Jacquet (The march of the Penguin) for unprecedented deep explorations under the ice … Expectations are a 90 and 52 min movie for ARTE, a book and an exhibition in “real time”.
Lecture – Marine environment: interdependence and biodiversity
The Gulf of Aqaba: eels collaborate to survey a underwater meadow… Baie of Villefranche-Sur-Mer: a flat fish is passed by an electric ray… Fakarava atoll in Polynesia: young perches spy the curvets of their parents to learn life… Isle of La Galite in Tunesia: shrimps clean the sharp teeth of a moray… The Austral Islands in the South Pacific: a whale feeds its calf. Papua New Guinea: corals attach to seeweeds to breathe better… Small and big, they are all dependent on each other…
Organisms only live by their diverse and varied interactions. Cut from others, existence is simply not possible. Independence is an illusion; it does not exist in nature. Each of us has the means to verify this. It is sufficient to open the eyes on the surrounding world. Nothing lives alone. Nothing is isolated. Whether it is about parasitism or mutualism, collaboration or predation, the level of the individual or the ecosystem, everything is based on relations and links. Ecology, as a science, is about understanding that living beings did not invent the links that unite them, but rather that these links shaped living beings. This multitude of inextricable and interdependent links is the real origin of this huge whole we call biodiversity.
In the ocean this can be demonstrated even more evident. Undoubtedly because the underwater life by definition bathes in the liquid element. This is the best of all solvents, or more simple the best of all exchange facilitators. Water carries, transports, mixes, regulates, stimulates. Water permits all these approaches, all these reactions. Any other substance does not permit it as good and it is because of this life started in the oceans, a billion years ago.
Not only beautiful demonstrations of intraspecies interactions can be seen here, but also representatives of all zoological groups of the planet can be observed. From the most primitive to the most developed, the ocean offers ambassadors of the whole evolution history. They are all there, from bacteria to the blue whale, over mythical animals as the coelacanth, the fish which was believed to have disappeared at the same time as the dinosaurs. Its family populated the oceans 400 millions years ago. They all disappeared except one, rediscovered in the middle of the 20th century. It is now not more inaccessible. Rare and hidden in profound depths, this strange fish with the airs of a fossile has a particular link with man. It carries in its body the physical traces of an exceptional period in the evolution history, the one in which fish progressively quits the crucial ocean to join the open air. Due to this boldness animals on 4 pats are born, then man a few million years later.
Descending to it is like going back into time. My friends and me did the voyage. Adventurous divings to have the privilege to be face to face with the descendant of our aquatic ancestor. This creature and we have common origins. Vertiginously to realise this. Our vision changes when this evident strangeness reveals a phylogenetic relation.
In addition we van perceive this relation with the whole of the biodiversity that has preceded us. And if I owe my presence to this past biodiversity, does I not have the obligation to assure its future? This is both a question of ethics and survival. Better understanding our past relations is better understanding the interdependencies of today and not underestimating our vulnerabilities.
Video
Website
Biographie
Originaire de la région de Montpellier, il côtoie la mer dès le plus jeune âge et devient moniteur de plongée à sa majorité. Naturellement, ses études universitaires concerneront l’écologie benthique (la faune et la flore qui vit sur le fond des mers). Il achève son cursus universitaire avec un Master d’Ecologie Méditerranéenne durant lequel il réalise la première cartographie bionomique des fonds marins de la Réserve Naturelle Marine de Cerbere Banyuls. Ses études l’entraineront également en Grèce, en Corse, et en Polynésie française. A 25 ans, il achève ses études en découvrant une nouvelle espèce de poissons pour la Méditerranée occidentale, le gobie d’Andromède…
Photographe sous-marin, il est le plus jeune photographe à avoir reçu le plongeur d’or au Festival Mondial de l’Image Sous-Marine. Le seul également à l’avoir obtenu à trois reprises. Il a publié des portfolios dans les grands magazines de la presse française et étrangère (Science, Paris-Match, Figaro Magazine, Ça m’intéresse, VSD, National Geographic, Daily Mail, Stern, View, Corriere Magazine, Terres Sauvages, Sciences & Vie, etc.). En aout 2009, il a fêté sa 100ème page dans Paris Match et en compte aujourd’hui prés de 150, un record pour des photos sous-marines.
Plongeur professionnel, il a été précurseur en utilisant dès 1999 un tout nouvel équipement de plongée sous-marine, le scaphandre recycleur circuit fermé à gestion électronique de mélange, qui offre des perspectives révolutionnaires d’exploration sous-marine pour plonger plus profond et plus longtemps.
En parallèle, il apparaît à la télévision française depuis 1999, comme conseiller scientifique en environnement marin pour l’émission de télévision Ushuaia Nature où on le voit régulièrement au côté du célèbre globe-trotter Nicolas Hulot.
En 2000, il fonde avec Pierre Descamp, son ami des bancs de l’Université l’association L’Œil d’Andromède ayant pour but de concilier l’étude océanologique et la valorisation du milieu marin qui aboutira en 2008 à la création d’une société, Andromède Océanologie, dont les capacités d’expertise vont de la cartographie bionomique des fonds marins aux études d’impact des aménagements côtiers et à la gestion des écosystèmes littoraux.
Fort de ce savoir-faire en plongée profonde, il réalise en mai 2009, une expédition confidentielle en Afrique du Sud pour vérifier un vieux rêve… En janvier 2010, il y retourne avec son équipe et parviendra, toujours en plongée autonome, à ramener les toutes premières photographies du Cœlacanthe, le fameux poisson « fossile », la plus grande découverte zoologique du XXème siècle que l’on croyait disparu depuis 65 millions d’années et que seuls les robots ou les sous-marins n’avaient réussi à filmer jusque là. Cette première mondiale a fait l’objet d’une émission spéciale Ushuaia Nature fin 2010 et ces photos inédites ont été publié par les grands magazines de la presse internationale (dont National Geographic USA mars 2011).
En janvier 2013, il reçoit le prix international Hans Hass Award qui récompense les hommes et les femmes qui ont accompli des projets d’exploration sous-marine inédits, scientifiques et artistiques, et dont le parcours est susceptible de créer des vocations chez les plus jeunes.
En avril et mai 2013, grâce au soutien financier de la manufacture de haute horlogerie Blancpain, Laurent et son équipe retournent plonger avec le cœlacanthe pour une mission scientifique élaborée avec le Museum national d’Histoire Naturelle de Paris. Jamais auparavant des protocoles scientifiques n’avaient été mis en place par des plongeurs à de telles profondeurs, entre 120 et 145 m. Cette aventure fera l’objet d’un film de 90 min en prime-time pour la chaine de télévision Arte et France 2 (récompensé déjà par 3 grand prix dans des festivals internationaux).
En janvier 2014, Laurent publie son dernier livre Gombessa, rencontre avec le cœlacanthe, le seul reccueil photographique à l’heure actuelle sur ce sujet. Il y présente ses meilleures images, celles du poisson mythique et de son environnement ; et retrace l’histoire et les rebondissements d’une aventure qui aura duré 5 années.
En juin 2014, Blancpain renouvelle sa confiance permettant à Laurent de réaliser l’expédition Gombessa 2 « le mystère mérou de Fakarava ». Comme avec le cœlacanthe le challenge est triple, mystère scientifique autour du rassemblement des mérous, scoop images en utilisant uniquement les techniques du ralenti pour figer les comportements de reproduction et de prédation trop rapides pour l’œil humain, et défi de plongée avec une immersion record de 24 heures à plus de 20 m. Cette aventure a fait l’objet d’un film de 90 minutes pour Arte diffusé le 11 juillet 2015 en prime-time.
D’octobre à fin décembre 2015, Laurent et son équipe voyageaient de nouveau en Antarctique toujours avec le soutien de Blancpain, en compagnie d’un autre photographe, Vincent Munier, dans le cadre d’un projet initié par le réalisateur Luc Jacquet (la marche de l’empereur) pour des explorations profondes inédites sous la banquise … Les expectations sont une filme de 90 and 52 minutes pour ARTE, un livre et une exposition en “real time”.
Conférence – Environnement marine: interdépendance et biodiversité
Golfe d’Aqaba: des anguilles collaborent pour surveiller une prairie sous-marine… Baie de Villefranche-Sur-Mer: un poisson plat se fait passer pour une raie électrique… atoll de Fakarava en Polynésie: de jeunes mérous espionnent les ébats de leurs parents pour apprendre la vie… Ile de la Galite en Tunisie: des crevettes nettoient les dents acérées d’une murène… Iles Australes dans le Pacifique sud: une baleine allaite son baleineau… Papouasie-Nouvelle Guinée: des coraux s’associent à des algues pour mieux respirer… Petits et grands, ils dépendent tous les uns des autres.
Les organismes ne vivent que par leurs interactions, diverses et variées. Coupés des autres, l’existence est tout simplement impossible. L’indépendance est une illusion, elle n’existe pas dans la nature. Chacun de nous a le moyen de le vérifier, il suffit d’ouvrir les yeux sur le monde qui nous entoure. Rien ne vit seul. Rien n’est isolé. Qu’il s’agisse de parasitisme ou de mutualisme, de collaboration ou de prédation, que l’on soit au niveau de l’individu ou de son écosystème, tout est basé sur les relations, les liens. L’écologie, en tant que science, c’est comprendre que les êtres-vivants n’ont pas inventé les liens qui les unissent mais plutôt que ces liens ont façonné les êtres-vivants. Cette multitude de liens inextricables et d’interdépendance, voilà la véritable origine de ce formidable ensemble que l’on appelle la biodiversité.
Dans l’océan, la démonstration est encore plus évidente. Sans doute parce que la vie sous-marine, par définition, baigne dans l’élément liquide, c’est-à-dire le meilleur des solvants, ou plus simplement le meilleur des facilitateurs d’échanges. L’eau porte, transporte, mélange, régule, stimule. L’eau permet tous les rapprochements, toutes les réactions. Aucune autre substance ne le permet aussi bien et c’est pour cela que la vie a commencé dans les océans, il y a un milliard d’années.
Non seulement, on peut y voir les plus belles démonstrations d’interactions entre espèces, mais l’on peut y observer aussi, les représentants d’absolument tous les groupes zoologiques de la planète. Des plus primitifs aux plus évolués, l’océan offre des ambassadeurs de toute l’histoire de l’évolution. Ils sont tous là, depuis la bactérie jusqu’à la baleine bleue, en passant par des animaux mythiques comme le cœlacanthe, ce poisson que l’on croyait disparu en même temps que les dinosaures. Sa famille peuplait les océans il y a 400 millions d’années. Tous ont disparu sauf un, redécouvert au milieu du XXème siècle. Il n’en est pas moins inaccessible. Rare et caché dans les grandes profondeurs, cet étrange poisson aux allures de fossile, a pourtant un lien singulier avec l’être humain. Il porte dans son corps les traces physiques d’un épisode exceptionnel de l’histoire de l’évolution, celui où des poissons quittèrent progressivement l’océan primordial pour rejoindre l’air libre. De cette audace sont nés tous les animaux à quatre pattes puis l’homme quelques millions d’années plus tard.
Descendre vers lui, c’est comme remonter le temps. Mes camarades et moi avons fait le voyage. De périlleuses plongées pour avoir le privilège d’être face-à-face avec le descendant de notre dernier ancêtre aquatique. Cette créature et nous avons des origines communes. Vertige de le réaliser. Alors notre regard change, quand l’évidente étrangeté dévoile une improbable filiation.
Cette filiation, nous pouvons l’entrevoir d’ailleurs avec l’ensemble de la biodiversité qui nous a précédé. Et si je dois ma présence au passé de cette biodiversité, en retour, n’ai-je pas l’obligation de lui assurer son futur? C’est autant une question morale qu’une question de survie. Mieux comprendre nos filiations passées, c’est mieux comprendre les interdépendances d’aujourd’hui, et ne pas sous-estimer notre vulnérabilité.
Vidéo
Site web
Biografie
Afkomstig van de streek van Montpellier leerde hij op jonge leeftijd de zee kennen. Als volwassene werd hij duikinstructeur. Uiteraard studeerde hij benthische ecologie (waarin de fauna en flora op de zeebodem wordt bestudeerd) aan de universiteit. Op zijn 25ste studeerde hij af met de ontdekking van een nieuwe vissoort in de Middellandse zee, “le Gobie d’Andromède”…
Als onderwaterfotograaf is hij de jongste winnaar van de Gold Diver op het Internationaal Festival van Onderzeese beelden in Marseille. En de enige die deze drie keer won. Hij publiceerde portfolio’s in belangrijke Franse en buitenlandse magazines (Science, Paris-Match, Figaro Magazine, Ça m’intéresse, VSD, National Geographic, Daily Mail, Stern, View, Corriere Magazine, Terres Sauvages, Sciences & Vie, enz.). In augustus 2009 vierde hij zijn honderdste pagina in Paris Match en vandaag heeft hij er bijna 150, wat een record is voor de onderwaterfotografie.
Als professioneel duiker was hij sinds 1999 een voorloper in het gebruik van een vernieuwende duikuitrusting, namelijk een elektronisch gestuurd kringloopademhalingstoestel met een gesloten circuit, wat revolutionaire perspectieven biedt bij het onderzees verkennen omdat het toelaat langer en dieper te duiken.
Op de Franse televisie verschijnt hij als wetenschappelijk adviseur voor het marine milieu, in het televisieprogramma Ushuaia Nature, samen met de beroemde globetrotter Nicolas Hulot.
In 2000 richt hij samen met Pierre Descamp, een vriend van op de universiteit, de Association L’Oeil d’Andromède op, waarmee hij de oceanologie wil afstemmen op het verbeteren van de mariene omgeving. Hieruit zal in 2008 het bedrijf Andromède Oceanology ontstaan.
Met zijn kennis van diepzeeduiken leidde hij in mei 2009 een vertrouwelijke expeditie naar Zuid-Afrika, om er een oude droom waar te maken… In januari 2010 keert hij er terug met zijn team en slaagt hij er in om, steeds door het flesduiken, de allereerste foto’s te nemen van de Coelacant, het beroemde vis“fossiel”, de grootste zoölogische ontdekking van de twintigste eeuw, waarvan men dacht dat ie al 65 miljoen jaar uitgestorven was, en die voorheen enkel gefilmd was door robots en onderzeeërs. Deze wereldprimeur vormde het onderwerp van een bijzondere Ushuala Nature in het najaar van 2010 en de foto’s werden gepubliceerd in belangrijke internationale tijdschriften (waaronder ook National Geographic USA in maart 2011).
In januari 2013 ontvangt hij de internationale Hans Hass Award, een erkenning voor mannen en vrouwen die baanbrekende duikprojecten volbracht hebben, zowel wetenschappelijk als artistiek, en wiens carrière heel goed een inspiratie kan betekenen voor jongeren.
In april en mei 2013 keren Laurent en zijn team, mits de financiële steun van de Manufacture de Haute Horlogerie Blancpain, terug naar de Coelacant, in een wetenschappelijke missie samen met het Nationaal Museum voor Natuurkunde in Parijs. Nooit eerder werden er door duikers op een diepte van 120 tot 145 m zulke wetenschappelijke protocols opgezet. Dit avontuur resulteerde ook in een film van 90 minuten die in prime time werd uitgezonden voor Arte, France 2, en die al drie grote prijzen toegekend kreeg in internationale festivals.
In januari 2014 publiceert Laurent zijn laatste boek Gombessa, de enige fotografische collectie over de Coelacant. Hij toont er zijn beste beelden in, beelden van een mythische vis en zijn omgeving; en vertelt het verhaal en het wel en wee van het een avontuur dat vijf jaren geduurd heeft.
In juni 2014 vernieuwt Blancpain zijn vertrouwen door Laurent de mogelijkheid te geven expeditie Gombessa 2 te verwezenlijken, “Het mysterie van de zeebaars van Fakarava”. Met een drievoudige uitdaging zoals de Coelacant: een wetenschappelijk mysterie rond het bijeenkomen van zeebaarzen, unieke foto’s met slow motion techniek om hun voortplantings- en predatiegewoontes vast te leggen, die te snel zijn om met het menselijke oog te registreren; en een duikuitdaging met een onderdompelingsrecord van 24 uren op meer dan 20 meter diepte. Dit avontuur werd een film van 90 minuten voor Arte en werd uitgezonden op 11 juli 2015 in prime time.
Van oktober tot laat in december 2015 reisden Laurent en zijn team naar Antarctica, wederom met de steun van Blancpain, samen met een andere fotograaf, Vincent Munier. Ze maakten deel uit van een project dat opgezet werd door regisseur Luc Jacquet (The March of the Penguin) voor baanbrekende onderwaterverkenningen onder het ijs… Het verwachte resultaat hiervan is een film van 90 en 53 minuten voor ARTE, een boek en een tentoonstelling in “real time”.
Lezing – Marine milieu: interdependentie en biodiversiteit
Golf van Aqaba: palingen werken samen om een onderzeese weide in het oog te houden… Baai van Villefranche-Sur-Mer: een platte vis laat zich passeren door een electrische rog … Atol van Fakarava in Polynesië: jonge baarsen bespionneren de capriolen van hun ouders om het leven te leren… Eiland van La Galite in Tunesië: garnalen maken de scherpe tanden van een murene schoon… Australeilanden in de zuidelijke Stille Oceaan: een walvis zoogt zijn kalf… Papoea-Nieuw-Guinea: koralen hechten zich vast aan algen om beter te kunnen ademhalen… Klein en groot, ze hangen allen van elkaar af.
Organismen kunnen enkel leven dankzij hun verschillende en gevarieerde interacties. Afgesneden van anderen is het bestaan eenvoudigweg onmogelijk. Onafhankelijkheid is een illusie en bestaat niet in de natuur. Iedereen onder ons heeft het middel om dit na te gaan. Het volstaat om je ogen te openen op de wereld die ons omringt. Niets leeft alleen. Niets is geïsoleerd. Of het nu gaat om parasitisme of mutualisme, om samenwerking of predatie, of men op het niveau is van het individu of zijn ecosysteem, alles is gebaseerd op relaties en verbanden. De ecologie, als wetenschap, begrijpt dat levende wezens niet de verbanden hebben uitgevonden die hen verenigen, maar deze verbanden vorm hebben gegeven aan levende wezens. Deze veelheid van onontwarbare en interdependente verbanden is de werkelijke oorsprong van het formidabel geheel dat biodiversiteit genoemd wordt.
In de oceaan kan dit nog duidelijker aangetoond worden. Omdat het onderzeese leven per definitie baadt in het vloeibare element; het is te zeggen het beste van alle oplosmiddelen of eenvoudiger het beste van alle uitwisselingsmedia. Water draagt, vervoert, mengt, regelt en stimuleert. Water laat alle toenaderingen en reacties toe. Geen enkele andere substantie laat het evengoed toe en het is hierom dat leven in de oceanen ontstaan is, een miljard jaar geleden.
Men kan er niet alleen mooie interacties tussen de soorten onderling zien, maar men kan er ook voorbeelden zien van alle zoölogische groepen van de planeet. Van de meest primitieve tot de meest geëvolueerde, de oceaan biedt ambassadeurs van heel de geschiedenis van de evolutie. Ze zijn er allemaal, van bacteriën tot de blauwe vinvis over mythische dieren zoals de cœlacant, de vis waarvan men dacht deze terzelfdertijd met de dinosaurussen verdween. Ze zijn allen verdwenen behalve één die herontdekt is in het midden van de 20ste eeuw. Deze is er nu niet minder ontoegankelijk dan toen. Zeldzaam en verborgen in de grote dieptes heeft deze vreemde vis met de allures van een fossiel een speciale band met de mens. Hij draagt in zijn lichaam de fysieke sporen van een uitzonderlijke periode in de evolutiegeschiedenis, deze waarin de vissen geleidelijk aan de oceaan verlieten om zich te begeven in de vrije lucht. Door deze stoutmoedigheid zijn alle dieren op 4 poten geboren; de mens enkele miljoenen jaren later.
Afdalen naar deze vis is als terugkeren in de tijd. Mijn vrienden en mezelf hebben deze reis gemaakt. Gewaagde duiktochten om het voorrecht te hebben van oog in oog te staan met de afstammeling van onze laatste aquatische voorouder. Dit schepsel en wij hebben een gemeenschappelijke herkomst. Duizelingwekkend om zich dit te realiseren. We bekijken het met andere ogen, wanneer dit klaarblijkelijk vreemde wezen zijn onwaarschijnlijke verwantschap onthult.
We kunnen deze verwantschap tesamen bekijken met het geheel van de biodiversiteit die ons is voorafgegaan. En als ik mijn bestaan te danken heb aan het verleden van deze biodiversiteit, heb ik dan niet omgekeerd de verplichting om haar toekomst te verzekeren? Dit is zowel een kwestie van ethiek als van overleven. Beter onze verwantschap begrijpen is beter de huidige interdependenties begrijpen en onze kwetsbaarheid niet onderschatten.
Video